Een diner bij een restaurant met één
Michelinster. De verwachtingen waren
hooggespannen en de setting was
prachtig. Het interieur was klassiek en
sfeervol, met een vleugje nostalgie. Het
menu forestier sprak ons aan, en we
lieten de keuze van de wijn over aan de
sommelier. De amuses en eendenmousse
waren voortreffelijk. Toch liep het niet
helemaal vlekkeloos. De presentatie van
de wildterrine was te koud, waardoor de
boter bijna bevroren was en de
Sint-jakobsschelp niet goed paste in het
geheel. De sparerib van everzwijn was te
vet en miste begeleidende bijgerechten.
Een klein stukje maiskolf en wat
macadamianootsaus waren niet genoeg. De
ree en de saus waren daarentegen wel
weer smakelijk, maar de selderpuree was
niet naar mijn zin. De kaasplank was
uitgebreid en goed samengesteld. Het
dessert op basis van kastanje was helaas
teleurstellend. Het leek alsof het te
lang van tevoren was bereid en te veel
kastanjepuree bevatte, waardoor het te
droog was. Waar was de coulis gebleven?
De begeleidende tuille daarentegen was
verrukkelijk. Helaas heb ik mijn
dessertwijn nooit gekregen, ondanks
herhaaldelijk vragen. De bediening was
correct maar niet opvallend. Het
restaurant heeft potentie, maar de chef
moet durven afwijken van de gebaande
paden en vernieuwende en smaakvolle
gerechten serveren waarbij elke hap een
genot is. Laat me je vertellen, zulke
restaurants bestaan wel degelijk.