Bij aankomst werden we begroet met een stortbui die de afgelegen parkeerplaats van de incheckruimte scheidde. Het was een hele onderneming om door de regen naar de lobby te navigeren! Onze kamer bevond zich aan de achterkant van het hotel, ver weg van de drukte. Het personeel bood aan om ons op te halen met een auto, maar dat voelde toch wat ongemakkelijk. De drie restaurants in het hotel waren helaas niet helemaal naar onze smaak dit keer. Het was lastig om natgeregend terug te keren naar de kamer, vooral omdat er geen droogfaciliteiten waren. Al met al was het hotel op zich prima, maar deze ervaring liet helaas een minder positieve indruk bij ons achter.

Tijdens mijn bezoek aan Okinawa verbleef ik in dit hotel in Okuma. Ik had gehoord van een vriend dat het uitzicht vanaf het privéstrand werkelijk prachtig was, dus dat wilde ik zelf ervaren. Bij aankomst bij de receptie werd er meteen een karretje naar mijn kamer gestuurd, en je kon er altijd een laten brengen als je dat wenste - een leuke en handige service. De tuin was prachtig aangelegd met typische Okinawaanse planten, wat meteen een echt Okinawa-gevoel gaf aan het verblijf. Hoewel de kamer een historische uitstraling had, was deze goed onderhouden en brandschoon. Het voelde bijna te ruim voor ons tweeën, waardoor het jammer was dat we slechts één nacht bleven. Het diner en ontbijt waren in buffetvorm en hoewel het tijdens het diner vrij druk was, werden de drankjes snel geserveerd. Het ontbijt was gevuld met heerlijke Okinawaanse gerechten zoals varkensvlees en eieren, wat mijn ochtend meteen goed maakte. Helaas was het strand door de bewolking en het seizoen vrij verlaten, maar ik bewaarde het prachtige uitzicht op de blauwe oceaan voor een volgend bezoek bij beter weer. Het hotel had ook een muntwasserette, maar de was- en droogfaciliteiten waren gescheiden en de machine was aan de kleine kant, wat wat heen-en-weer lopen betekende als je een gezin met kinderen bent en flink wat was hebt. Als je de tijd hebt, is het wellicht handiger om voorafgaand aan je verblijf bij een lokale wasserette je was te doen.

Op 24 mei verbleef ik in dit hotel. ● Lounge Ik had gehoord dat de lounge geweldig was, dus besloot ik het een kans te geven. Ik was al erg tevreden met het hotel, maar deze keer was ik met mijn moeder die voor het eerst Okinawa bezocht. Het gebruik van de lounge maakte ons verblijf nog specialer en ontspannender. Het bleek een geweldige keuze te zijn! Ik genoot van het ontbijt in de lounge en de gewone. ● Dineren Ik heb verschillende buffetten uitgeprobeerd en was onder de indruk van de variatie en smaken. De Spam-rijstballen in de ochtend waren verrukkelijk en blijven me bij. ● Kamer Hoewel ik niet vanuit mijn kamer uitzicht op de zee had, was het fijn om te genieten van een prachtige tuin. ● Privéstrand Het was een leuke verrassing dat we gratis reddingsvesten konden lenen! Het strand was prachtig! Hoewel de zwemtijd helaas voor zonsondergang eindigde, genoten we er toch volop van.

Verscholen in het noordelijke deel van het hoofdeiland ligt dit resort ver weg van de drukte van de luchthaven. De overvloedige natuur en de schitterende zee maken het tot een ideaal startpunt om het eiland te verkennen. Elke kamer in dit hotel is als een knus huisje ingericht. Ondanks dat de inrichting hier en daar wat verouderd is, wordt alles keurig schoon gehouden. Hoewel je geen zeezicht hebt vanuit je kamer, is dit geen enkel probleem aangezien het strand op loopafstand ligt. Een groot pluspunt is het openbare bad aan de zeezijde van het hotel. Dit hotel is een oase van rust waar je volledig kunt ontspannen en genieten van quality time. Hoewel er een lounge is voor de gasten van bepaalde verdiepingen, zou een wat gevarieerder aanbod welkom zijn.

Tijdens mijn tweede bezoek in twee jaar besloot ik wat soba te eten bij "Shokudo Himawari", een restaurant op korte loopafstand waar ik eerder langs was gekomen. De vorige keer dat ik er was, was rond dezelfde tijd als het trainingskamp van het docomo-rugbyteam. Ik herinner me nog hoe beleefd en vriendelijk de spelers waren, ondanks hun imposante verschijning. Deze keer leek het helaas samen te vallen met het trainingskamp van het voetbalteam van Tokyo FC. Het gedrag van de spelers was totaal anders - ruw fietsen op het terrein en luide gesprekken over luxe horloges in het openbare bad. Het contrast met de rugbyjongens kon niet groter zijn. Misschien heeft het iets te maken met de aard van de sporten, maar ik vond het opvallend hoe de persoonlijkheden van de spelers zo uiteenliepen. De toewijding en loyaliteit van de rugbyspelers staken schril af tegen de ongeïnteresseerde houding van de voetballers. Als accommodaties atleten willen blijven verwelkomen voor trainingskampen, zou het wellicht verstandig zijn om strengere regels op te stellen. Ondanks mijn waardering voor de faciliteit, zal ik er nooit meer in januari naartoe gaan.